De Noorse mythologie is door de jaren heen een grote inspiratiebron geweest voor talloze horrorfilms. Van de Noorse goden tot de legendarische wezens zoals de reuzen, weerwolven en draken, er zijn tal van fascinerende elementen om uit te putten. Deze lijst verkent enkele van de beste horrorfilms met betrekking tot Noorse mythen en volksverhalen. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in zowel mythologie als horror, bieden deze films een unieke mix van beide genres.
Midsommar (2019)
“Midsommar” is een horrorfilm uit 2019, geregisseerd door Ari Aster, die ook het scenario schreef. De filmsterren Florence Pugh, Jack Reynor, William Jackson Harper en Vilhelm Blomgren. De cinematografie van de film werd verzorgd door Pawel Pogorzelski, terwijl de producers Lars Knudsen en Patrik Andersson waren.
De film verkent het concept van het Noorse heidendom en zijn wortels in de Zweedse folklore. De film speelt zich af in een afgelegen Zweeds dorp, waar een groep vrienden een once-in-a-lifetime festival bezoekt dat elke 90 jaar plaatsvindt. De film onderzoekt thema’s als verdriet, giftige relaties en de gevaren van het blindelings volgen van tradities.
Een van de opvallende aspecten van “Midsommar” is het verbluffende visuele en audio-ontwerp. De levendige en kleurrijke cinematografie van de film vormt een effectief contrast met de verontrustende en grafische inhoud van de film, waardoor een unieke en verontrustende sfeer ontstaat. De score, gecomponeerd door Bobby Krlic, bouwt effectief spanning en onbehagen op gedurende de hele film. Bovendien zijn de uitvoeringen van de cast, vooral Florence Pugh, van topklasse en voegen ze diepte toe aan de personages van de film.
Een punt van kritiek op de film zou het trage tempo kunnen zijn, dat voor sommige kijkers misschien niet geschikt is. Bovendien kan de grafische en verontrustende inhoud voor sommige doelgroepen te intens zijn. “Midsommar” is echter een goed gemaakte horrorfilm die effectief gebruik maakt van de Noorse mythologie en haar wortels in de Zweedse folklore om een unieke en verontrustende ervaring te creëren.
Draug (2018)
“Draug” is een horrorfilm uit 2018, geregisseerd door Karin Engman en Klas Persson. Het scenario is geschreven door Klas Persson en Per-Olov Jansson, terwijl de cinematografie werd gedaan door Andreas Wessberg. De filmsterren Albin Grenholm, Nina Filimoshkina en Thomas Hedengran in de hoofdrollen.
De film draait om een Zweedse soldaat die op een missie is gestuurd om de verdwijning van een groep soldaten in het 17e-eeuwse Noorwegen te onderzoeken. De groep wordt verondersteld te zijn gedood door een mythisch wezen dat bekend staat als de Draug, waarvan wordt gezegd dat het rondwaart in de Noorse wildernis. Gustav wordt vergezeld door een team soldaten en een Noorse gids genaamd Liv, die bekend is met het gebied.
Het Noorse mythologische aspect van de film is vooral gericht op de Draug, een wezen uit de Noorse folklore. Volgens de legende is de Draug een geest of een ondood wezen dat de kusten van Noorwegen achtervolgt en vernietiging en dood veroorzaakt. De film gebruikt dit wezen als de belangrijkste antagonist, en zijn uiterlijk en acties zijn gebaseerd op de traditionele verhalen.
Een van de positieve aspecten van de film is het effectieve gebruik van spanning en sfeer. De filmmakers creëren een gevoel van isolatie en angst door het gebruik van het afgelegen, besneeuwde Noorse landschap en het griezelige geluidsontwerp. De uitvoeringen zijn ook sterk, met Albin Grenholm die een overtuigend beeld geeft van de gekwelde en getraumatiseerde Gustav.
The Ritual (2017)
“The Ritual” is een Britse horrorfilm uit 2017, geregisseerd door David Bruckner en geschreven door Joe Barton. De filmsterren Rafe Spall, Arsher Ali, Robert James-Collier en Sam Troughton als een groep oude vrienden die op wandeltocht gaan in de Scandinavische wildernis om hun overleden vriend te eren. De cinematografie van de film werd verzorgd door Andrew Shulkind en geproduceerd door Jonathan Cavendish en Richard Holmes.
De film is geïnspireerd op de oude mythen en legendes van Scandinavië en gebruikt ze om een griezelige en onheilspellende sfeer te creëren. De personages komen vreemde symbolen en markeringen tegen in het bos en beginnen al snel te beseffen dat ze niet alleen zijn in de wildernis.
De positieve aspecten van de film liggen in het effectieve gebruik van sfeer en spanning. Vooral de cinematografie is opvallend, waarbij de prachtige Scandinavische wildernis een schril contrast vormt met de onheilspellende en onheilspellende gebeurtenissen die plaatsvinden. De film bouwt effectief spanning en spanning op, waardoor een gevoel van angst en terreur ontstaat dat zich opbouwt naar een bevredigende climax.
Hoewel “The Ritual” over het algemeen positieve recensies ontving van critici, bekritiseerden sommige recensenten de film vanwege het voorspelbare plot en het overmatig gebruik van horror-tropen.
Skyggenes Dal (2017)
“Skyggenes Dal” is een Noorse horror-/fantasiefilm die in 2017 werd uitgebracht. De film werd geregisseerd door Jonas Matzow Gulbrandsen en speelt Adam Ekeli, Kathrine Fagerland en John Olav Nilsen. Het scenario is ook geschreven door Gulbrandsen.
De film vertelt het verhaal van een jonge jongen genaamd Aslak, die in een klein dorpje omringd door een bos woont. Nadat de hond van zijn familie is verdwenen, begint Aslak te vrezen dat er een mysterieus wezen op de loer ligt in het bos. Terwijl hij de waarheid probeert te achterhalen, slaat zijn fantasie de vrije loop en begint hij te geloven dat het wezen een mythisch wezen is uit de Noorse folklore.
Hoewel de film niet rechtstreeks verwijst naar specifieke Noorse mythen of legendes, put hij wel uit de thema’s van de Noorse mythologie en folklore. De film speelt zich af in een afgelegen, geïsoleerde gemeenschap omringd door een dicht bos, een veel voorkomende setting in de Noorse mythologie. Bovendien onderzoekt de film thema’s als duisternis, dood en het onbekende, die veel voorkomen in de Noorse mythologie en overtuigingen.
Een van de sterke punten van “Skyggenes Dal” is de sfeer. De verbluffende cinematografie van de film legt de angstaanjagende schoonheid van het Noorse landschap vast en creëert een gevoel van onbehagen en onheil. De film profiteert ook van de sterke centrale rol van Adam Ekeli, die Aslak doordrenkt met een gevoel van kwetsbaarheid en onschuld dat zijn reis des te meeslepender maakt.
Thale (2012)
Thale is een Noorse horror-fantasyfilm uitgebracht in 2012. Geregisseerd door Aleksander Nordaas, vertelt de film het verhaal van twee schoonmakers van de plaats delict genaamd Elvis (Erlend Nervold) en Leo (Jonas Hoff Oftebro) die een verborgen kamer ontdekken in de kelder van een geïsoleerd huis. In de kamer vinden ze een stomme en naakte vrouw genaamd Thale (Silje Reinåmo), die niet helemaal menselijk is. De twee mannen nemen haar mee naar hun kantoor om haar veilig te houden en proberen haar ware identiteit te achterhalen.
De cinematografie in Thale is een van de sterkste aspecten. De film speelt zich af in de prachtige en griezelige bossen van Noorwegen, en de cameraman, Marius Matzow Gulbrandsen, legt de angstaanjagende sfeer van de locatie perfect vast. Het geluidsontwerp is ook opmerkelijk, omdat het in hoge mate bijdraagt aan de algehele toon van de film.
Een ander aspect van de film dat opvalt, is het gebruik van Noorse folklore, met name de huldra, een soort wezen dat in het bos leeft. De film bevat de mythologie op een manier die zowel intrigerend als huiveringwekkend is en diepte aan het verhaal toevoegt.
De uitvoeringen in Thale zijn ook indrukwekkend, vooral Silje Reinåmo’s vertolking van Thale. Ondanks het gebrek aan dialoog van het personage, brengen Reinåmo’s gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal effectief de emoties en motivaties van Thale over.
Hoewel Thale een slow-burn horrorfilm is, slaagt hij erin om gedurende de hele looptijd spanning en intriges op te bouwen.
Vittra (2012)
Vittra is een Zweedse horrorfilm geregisseerd door Kjell Sundvall en uitgebracht in 2012. De film draait om het personage Ida, een jonge vrouw die met haar gezin verhuist naar een afgelegen hut in het Zweedse bos. Terwijl ze haar omgeving begint te verkennen, ontdekt Ida een oud wezen dat op de loer ligt in het bos, bekend als een Vittra. De Vittra is een soort Noorse bosgeest waarvan bekend is dat hij onheil en vernietiging veroorzaakt.
Vittra put veel uit de Noorse mythologie en Scandinavische folklore om gedurende de hele film een gevoel van mysterie en onbehagen te creëren. De Vittra zelf is gebaseerd op oude Noordse legendes van bosgeesten die de wildernis bewonen, en de film bevat ook thema’s als heidendom en hekserij.
Een van de sterke punten van Vittra is het effectieve gebruik van praktische effecten om een overtuigende en angstaanjagende weergave van het Vittra-wezen te creëren. De cinematografie van de film draagt ook bij aan de griezelige sfeer, met humeurige en sfeervolle shots van het bos en de geïsoleerde hut.
Trolljegeren (2010)
“Trolljegeren” is een Noorse found-footage horrorfilm geregisseerd door André Øvredal. De film werd uitgebracht in 2010. De hoofdcast van de film bestaat uit Otto Jespersen, Glenn Erland Tosterud en Johanna Mørck.
Het verhaal volgt een groep van drie Noorse studenten die onderzoek doen naar een reeks berenmoorden op het afgelegen platteland. Ze ontdekken al snel dat de echte boosdoener geen beer is, maar een trollenjager in dienst van de overheid, Hans (Jespersen) genaamd, die de taak heeft de Noorse trollenpopulatie onder controle te houden.
“Trolljegeren” is gebaseerd op de Noorse folklore en bevat een grote verscheidenheid aan trollen, elk met hun unieke kenmerken en vaardigheden. De film combineert effectief humor en horror, waardoor het een leuk horloge is voor fans van beide genres.
De cinematografie en visuele effecten zijn ook opmerkelijk, waarbij de trollen er ondanks het bescheiden budget van de film overtuigend realistisch uitzien.
