Rhodiapolis: de verborgen schat van Lycië

Rhodiapolis
Beeldcredits: Nick Gunthram (Wikimedia)
©CC BY-SA 3.0 DEED

Rhodiapolis, verborgen in de diepten van het oude Lycië, staat als een vergeten parel, gehuld in geschiedenis, stil en sereen. Het voelt alsof het tegen ons gebroken is. Deze oude stad, op slechts een steenworp afstand van de sprankelende oevers van de Middellandse Zee, neemt bezoekers mee op een reis naar de oudheid met haar historische overblijfselen. Ondertussen voegen de wind die bovenop blijft hangen en het ruisen van de bomen een mystieke sfeer toe aan deze reis.

Waar ligt Rhodiapolis?

Rhodiapolis ligt op een heuvel op een hoogte van ongeveer 300 meter, in het noordwesten van het district Kumluca in het zuiden van de provincie Antalya, een van de populaire toeristische bestemmingen van Turkije. Het ligt 100 kilometer van het centrum van de provincie Antalya, 98 kilometer van het district Kaş, 56 kilometer van het district Kemer en 6 kilometer van het district Kumluca.

Tegenwoordig wordt Rhodiapolis omgeven door typische mediterrane bossen en biedt het een uitkijkpunt waar u het hele stadscentrum, de omliggende kassen en de kuststrook in één beeld kunt zien.

Het bestaan van de oude stad werd opgemerkt tijdens een bosbrand in 2005. Kort na de ontdekking begonnen de graafwerkzaamheden in samenwerking met het Turkse Ministerie van Cultuur en Toerisme en de Universiteit van Akdeniz.

Oude stad Rhodiapolis
Beeldcredits: ulukayin.org ©CC BY-SA 4.0 DEED

Geschiedenis van Rhodiapolis

De oorsprong van Rhodiapolis, een van de oude Lycische steden op het Teke-schiereiland en wat “stad van Rhodos” betekent, gaat terug tot de Rhodische kolonisten, zoals de naam al doet vermoeden. Het is een van de zeldzame kolonies van Rhodos in de regio, samen met Gagai, Korydalla, Olympos en Phaselis.

Aanvankelijk was Rhodiapolis een relatief bescheiden nederzetting binnen de Lycische Unie, maar tijdens de Romeinse tijd kreeg het bekendheid vanwege de relatie met de rijke weldoener (euergetes) Opramoas. Opramoas, bekend om zijn filantropische inspanningen, heeft aanzienlijke donaties gedaan aan veel steden in Lycië, vooral om te helpen bij de hulpverlening bij aardbevingen en om de bouw van tempels in Rhodiapolis te financieren.

Oude stad Rhodiapolis
Beeldcredits: ulukayin.org ©CC BY-SA 4.0 DEED

Behalve één rotsgraf zijn er geen significante archeologische sporen in Rhodiapolis die meer dan 2700 jaar oud zijn. Bijgevolg kan worden gezegd dat de oudste overblijfselen in de stad de rotsgraven uit de klassieke oudheid zijn. Op enkele uitzonderingen na wekt de oude stad de indruk van een typisch Romeinse stad, waarbij Byzantijnse bouwwerken de boventoon voeren.

Het schiereiland Teke, inclusief Rhodiapolis, kwam vanaf de 12e eeuw onder de heerschappij van de Seltsjoeken. Na de ineenstorting van de Anatolische Seltsjoekse staat bleef de regio een tijdje onder het Tekeoğulları-vorstendom voordat het werd opgenomen in de Ottomaanse grenzen.

Architectonische kenmerken

De oude stad Rhodiapolis, gelegen in het ruige terrein van Lycië, valt op door zijn innovatieve stadsplanning en zorgvuldig doordachte architectonische details passend bij zijn tijd. Ondanks het uitdagende landschap is de stad zorgvuldig georganiseerd om dicht opeengepakt te zijn met onderling verbonden gebouwen, waardoor er geen ruimte overblijft voor lege ruimtes behalve straten en doorgangen.

Oude stad Rhodiapolis
Beeldcredits: ulukayin.org ©CC BY-SA 4.0 DEED

De unieke indeling van de stad is gebaseerd op een terrassensysteem dat vlakke bouwoppervlakken biedt. Deze terrassen, grotendeels aangelegd met waterreservoirs, maken stedelijke ontwikkeling in het ruige terrein van de regio mogelijk. Dit zeer functionele systeem biedt niet alleen een ideale ruimte voor het opvangen en opslaan van water, maar biedt ook vlakke gebieden voor bouwprojecten, die bijdragen aan de ontwikkeling van de stad.

Tot de belangrijkste bouwwerken van de stad behoren het theater, de kerk, de graven en de waterreservoirs. Hoewel sommige hiervan zijn gerestaureerd, zijn er nog geen informatieve borden over deze bouwwerken opgesteld voor bezoekers. Dit belemmert bezoekers om het belang van deze gebouwen volledig te begrijpen.

Hoe kom je in Rhodiapolis?

Voor degenen die van buiten Turkije komen: de dichtstbijzijnde luchthaven bij Rhodiapolis is de luchthaven van Antalya. Vooral tijdens de zomermaanden zijn er vanuit veel landen directe vluchten naar Antalya Airport. Degenen die vanuit Turkije komen, kunnen ook kiezen voor de luchthaven van Antalya of een bus nemen naar het busstation van Antalya.

Na aankomst in Antalya kunt u een auto huren om naar Kumluca te gaan, een taxi nemen (wat behoorlijk duur kan zijn) of minibussen nemen vanaf het interdistrictsbusstation (İlçeler Terminali), gelegen direct naast het busstation van Antalya. Minibussen die tijdens de zomermaanden ongeveer elk half uur vertrekken, brengen u in ongeveer 100-120 minuten naar Kumluca. Eenmaal aangekomen in Kumluca kunt u met de taxi in ongeveer 10 minuten Rhodiapolis bereiken.

Bezoekers die met het vliegtuig in Antalya aankomen, kunnen een taxi nemen om het interdistrictsbusstation te bereiken of kiezen voor de tram richting Fatih vanaf de halte direct naast de luchthaven. De benodigde betaling voor de tramreis kunt u doen met een creditcard. Nadat de tram is vertrokken, kunt u binnen ongeveer 20-30 minuten uitstappen bij de halte Otogar en doorgaan naar het interdistrictsbusstation.

Als u met de taxi in Rhodiapolis bent aangekomen, vergeet dan niet om de taxichauffeur om zijn telefoonnummer of een visitekaartje te vragen voor de terugreis. Dit komt omdat er geen taxistandplaatsen zijn in de buurt van de oude stad. Als u geen taxi kunt vinden, duurt het ongeveer 1 uur lopen naar het stadscentrum.

  • Wikipedia contributors. “Rhodiapolis.” Wikipedia, The Free Encyclopedia. Wikipedia, The Free Encyclopedia, 10 Oct. 2023. Web. 15 Apr. 2024.
  • Türkiye Kültür Portalı. “Rhodiapolis Antik Kenti – Antalya”, 10 Feb. 2013. Web. 15 Apr. 2024.
  • Nevzat ÇELİK, İsa KIZGUT, and Süleyman BULUT. “Rhodiapolis, as a unique example of Lycian urbanism.” Adalya 13 (2010): 29-63.