Archeolodzy odkryli niedawno nowe geoglify w prowincji Nasca w południowym Peru, zawierające przedstawienia kotów i postaci antropomorficznych.
Odkrycia dokonał zespół badawczy z Narodowego Uniwersytetu San Luis Gonzaga (Universidad Nacional San Luis Gonzaga). Zespół kierowany przez profesora Bendezú de la Cruz składa się z archeologa i 20 uczniów.
Zespół badawczy prowadzący badania przy użyciu dronów w dystryktach El Ingenio i Changuillo w prowincji Nasca wykorzystał specjalistyczne oprogramowanie do analizy zdjęć, odkrywając łącznie 29 nowych geoglifów. Naukowcy podkreślili potencjalne znaczenie tego odkrycia dla archeologii peruwiańskiej.
Dwadzieścia geoglifów odkryto w El Ingenio, a dziewięć w Changuillo. Te geoglify, przedstawiające koty i postacie antropomorficzne, ujawniają również różnorodną symbolikę obecną w regionie.
| El Ingenio | Changuillo | |
| Geoglify kotów | 10 | 8 |
| Geoglify antropomorficzne | 10 | 1 |
Profesor Bendezú de la Cruz stwierdził, że największy spośród nich geoglif ma około 42 metrów (137 stóp) długości i przedstawia postać kota. Co więcej, zauważył, że kot miał istotne znaczenie dla starożytnych społeczności tamtej epoki, co sugeruje, że mógł być czczony jako bóstwo lub mieć w tamtym czasie szczególne znaczenie symboliczne.
Szacuje się, że geoglify powstały między 300 rokiem p.n.e. a 100 rokiem n.e. i są związane z późną kulturą Paracas i wczesną kulturą Nasca.
Kultury Paracas i Nasca
Kultury Paracas i Nasca reprezentują dwie odrębne, choć powiązane ze sobą cywilizacje, które kwitły w starożytnym Peru, położonym u podnóża Andów. Kultury te mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia bogatej i zawiłej historii regionu. Kultura Paracas istniała między 800 rokiem p.n.e. a 200 rokiem p.n.e., podczas gdy kultura Nasca kwitła od 100 roku p.n.e. do 700 roku n.e.
Kultura Paracas znajdowała się w południowym regionie dzisiejszego Peru, obejmującym półwysep Paracas i region Ica. Kultura ta jest szczególnie znana ze swojego kunsztu tekstylnego. Bogactwo kolorów tkanin, zawiłe wzory i motywy geometryczne świadczyły o mistrzostwie sztuki tekstylnej w kulturze Paracas. Ponadto symbolika kotów była powracającym tematem w sztuce Paracas.
Z biegiem czasu kultura Paracas stopniowo przekształciła się w kulturę Nasca. Wraz z upadkiem kultury Paracas, kultura Nasca zaczęła się rozwijać. Ten okres przejściowy przyniósł zmiany społeczne, gospodarcze i kulturalne w regionie. Zachowując ślady kultury Paracas, kultura Nasca rozwinęła również swoje własne, unikalne cechy i cechy.
Kultura Nasca słynie z artystycznego kunsztu ceramicznego i kolosalnych geoglifów. Powstanie i przeznaczenie tych linii nie zostały całkowicie rozszyfrowane, ale ogólnie uważa się, że są one związane z rytuałami religijnymi lub astronomicznymi.
Społeczeństwo Nasca słynie również z podziemnych systemów nawadniających. Te złożone sieci kanałów opracowane w celu przekierowania wody rzecznej na pola uprawne umożliwiły mieszkańcom Nasca uprawianie rolnictwa w warunkach pustynnych.
- TANTALEÁN, Henry. (2021, September 29). The Paracas Society of Prehispanic Peru. Oxford Research Encyclopedia of Latin American History. Retrieved 27 Dec. 2023
- SAWYER, A. R. (1961). Paracas and Nazca iconography. In Essays in pre-Columbian art and archaeology (pp. 269-298). Harvard University Press
- NIEVES, Ana. „Pots, Petroglyphs, and Pathways: The Mythical Killer Whale in Nasca Art„