Badanie opublikowane w zeszłym tygodniu w Animal Cognition ujawnia, że szare wilki (Canis lupus) posiadają zdolność rozróżniania głosu, podobnie jak nasi najbliżsi towarzysze, psy.1
W niezwykłym badaniu, które rzuca nowe światło na zdolności poznawcze zwierząt, naukowcy znaleźli dowody na to, że wilki posiadają zdolność rozróżniania znanych i nieznanych ludzkich głosów. Ta zdolność, obserwowana wcześniej u psów domowych, ich najbliższych krewnych, wskazuje, że talent psów do rozpoznawania głosów swoich właścicieli może nie wynikać wyłącznie z udomowienia.
Według etologów odkrycia podważają nasze rozumienie komunikacji międzygatunkowej i dostarczają wglądu w ewolucyjne pochodzenie zdolności rozpoznawania głosu. Jak więc naukowcy ustalili, czy wilki potrafią odróżnić znane i nieznane ludzkie głosy?
W badaniu, przeprowadzonym przez zespół naukowców stosujących paradygmat habituacji-odzwyczajenia, uczestniczyły trzymane w niewoli wilki i odtwarzane nagrania głosów ich opiekunów, a także głosów obcych. Nagrania te zawierały zarówno znane, jak i nieznane frazy. Mierząc czas reakcji wilków, naukowcy mogli ustalić, czy wilki potrafią rozróżnić głosy znanych i nieznanych osobników.
Wyniki badania były zarówno fascynujące, jak i znaczące. Wilki wykazywały znacznie dłuższy czas reakcji na głosy swoich opiekunów w porównaniu z nieznanymi głosami. Sugeruje to, że wilki posiadają zdolność rozróżniania znanych i nieznanych ludzkich głosów, podobnie jak psy. Odkrycia sugerują, że ta umiejętność prawdopodobnie istniała u ich wspólnego przodka i może być ogólną zdolnością wśród kręgowców do rozpoznawania osobników z różnych gatunków.
Ale co to oznacza dla interakcji społecznych między wilkami?
Rozpoznawanie znajomych głosów mogło dawać przodkom wilków przewagę w różnych interakcjach społecznych, takich jak współpraca i strategie łowieckie. Wilki to wysoce społeczne zwierzęta, które żyją w zwartych jednostkach rodzinnych zwanych stadami. Skuteczna komunikacja ma kluczowe znaczenie dla koordynacji działań w stadzie, niezależnie od tego, czy chodzi o wspólne polowanie, czy obronę terytorium. Zdolność do rozróżniania znanych i nieznanych ludzkich głosów mogła ułatwić taką komunikację, umożliwiając bardziej wydajną współpracę i potencjalnie poprawiając ogólne przetrwanie stada.
Wyniki badań rzucają światło na ewolucyjne pochodzenie rozpoznawania głosu
Implikacje badania wykraczają poza wilki i psy. Fakt, że wilki trzymane w niewoli, pomimo ich odrębności od udomowionych psów, wykazują znajomą dyskryminację głosu, sugeruje, że ta zdolność może być bardziej rozpowszechniona wśród kręgowców, niż wcześniej sądzono. Rodzi to ekscytujące pytanie: czy inne gatunki dzikich zwierząt również posiadają zdolność rozróżniania znanych i nieznanych ludzkich głosów?
Biorąc pod uwagę ewolucyjne pochodzenie zdolności rozpoznawania głosu, intrygujące jest spekulowanie na temat nacisków selekcyjnych, które mogły mieć wpływ na tę umiejętność. Na przykład, czy przodkowie wilków, którzy potrafili rozróżnić znajome ludzkie głosy, mieli większe szanse na przeżycie i sukces reprodukcyjny?
Współpraca i skuteczna komunikacja mają kluczowe znaczenie w środowisku naturalnym, a umiejętność rozpoznawania osobników należących do różnych gatunków, takich jak ludzie, mogłaby ułatwić te istotne aspekty interakcji społecznych.
Zgłębimy temat dalej! Podczas gdy wilki i psy mają wspólnego przodka, ich drogi rozeszły się w wyniku udomowienia. Jednak to badanie sugeruje, że zdolność rozpoznawania znanych ludzkich głosów prawdopodobnie poprzedza proces udomowienia.
Psy, dzięki długoletniemu obcowaniu z ludźmi, mogły zachować i udoskonalić tę zdolność przez tysiące lat presji selekcyjnej i bliskich więzi społecznych. Skomplikowana zależność między genetyką, zachowaniem i czynnikami środowiskowymi w kształtowaniu tej cechy poznawczej wymaga dalszych badań.
Zrozumienie zdolności poznawczych zwierząt ma istotne implikacje dla ich dobrostanu i zarządzania, szczególnie w niewoli. Odkrycie, że trzymane w niewoli wilki potrafią rozróżniać znane i nieznane ludzkie głosy, sugeruje, że zapewnienie znajomym głosów w niewoli może pozytywnie wpłynąć na ich samopoczucie.
Zwierzęta w niewoli często doświadczają stresu i izolacji z powodu braku bodźców społecznych i środowiskowych, z którymi miałyby do czynienia na wolności. Włączając znajome głosy do swojego otoczenia, opiekunowie mogliby potencjalnie złagodzić niektóre negatywne skutki niewoli, zapewniając poczucie znajomości i zmniejszając poziom stresu.
Rodzi to kolejne intrygujące pytanie: czy użycie znajomych głosów może mieć podobny pozytywny wpływ na inne gatunki trzymane w niewoli?
Badanie wpływu znanych głosów na różne gatunki trzymane w niewoli może otworzyć nowe możliwości poprawy ich dobrostanu. Na przykład badania wykazały, że niektóre gatunki, takie jak ptaki i naczelne, potrafią również rozpoznawać znajome osobniki. Jeśli te zwierzęta wykazują podobne reakcje na znajome głosy jak wilki, może to oznaczać, że dostarczanie wskazówek słuchowych od znajomych osobników może poprawić ich uwięzione środowiska i przyczynić się do ich ogólnego dobrostanu.
Co więcej, wyniki badań dotyczące zdolności wilków do rozróżniania znanych i nieznanych ludzkich głosów skłaniają do dalszych badań nad mechanizmami leżącymi u ich podstaw. Jakich konkretnych wskazówek używają wilki, aby odróżnić głosy? Czy to wysokość, rytm lub inne cechy akustyczne? Zrozumienie dokładnych czynników, na których polegają wilki podczas rozpoznawania znajomych głosów, może pogłębić nasze zrozumienie procesów poznawczych związanych z rozpoznawaniem głosu u zwierząt.
Ponadto badanie dyskryminacji głosowej u różnych gatunków dzikich zwierząt może dostarczyć godnych uwagi informacji na temat komunikacji między zwierzętami.
Podczas gdy wiele badań koncentrowało się na wokalizacjach w obrębie gatunków, takich jak śpiew ptaków lub wokalizacje naczelnych, zbadanie, w jaki sposób zwierzęta postrzegają i różnicują ludzkie głosy, dodaje unikalny wymiar do naszego rozumienia komunikacji międzygatunkowej. Badanie zdolności rozpoznawania głosu u różnych gatunków może dostarczyć wskazówek na temat ewolucyjnego pochodzenia tej umiejętności poznawczej i rzucić światło na potencjał komunikacji międzygatunkowej.
- Gammino, B., Palacios, V., Root-Gutteridge, H. et al. „Grey wolves (Canis lupus) discriminate…human voices” Animal Cognition, June 20, 2023[↩]