Mythologie kan worden gedefinieerd als een reeks bovennatuurlijke verhalen die voortkomen uit de pogingen van mensen om zin te geven aan het bestaan, het leven en het universum. Waarom bestaan we? Wat is ons doel in het leven? Hoe is het universum ontstaan? Hoe zal de wereld eindigen? Wat gebeurt er na de dood? Veel vragen die diep in ons zitten, zijn geprobeerd te begrijpen door middel van mythen en legendes. Als resultaat van deze pogingen om betekenis te vinden, ontwikkelde de mensheid concepten met intellectuele fundamenten, zoals de hemel, de hel en de duivel, lang voordat de Abrahamitische religies bestonden. Het concept van de hel in het bijzonder verschijnt in veel mythologieën met intrigerende beschrijvingen en verschillende namen als plaatsen waar boze geesten worden gestraft.
Tartaros
Het concept van de hel is in veel mythologieën en culturen voorgesteld als een plek waar zielen na de dood worden gestraft. Elementen zoals hoe er te komen of de mechanismen van straf zijn echter in verschillende culturen verschillend geïnterpreteerd.
Tartaros is in de oude Griekse mythologie een van de eerste archetypen van het concept van de hel. De oude Griekse dichter Hesiodus schreef dat een ijzeren aambeeld in negen dagen uit de hemel op de aarde viel, en in nog eens negen dagen van de aarde naar Tartaros. Dus, net zo ver als de hemel boven de aarde is, is de hel net zo ver beneden.
Volgens mythologische verhalen is Tartaros de diepste put op aarde. Er kan geen licht in komen. Het is omgeven door muren. De schreeuwen van de zielen van degenen die de goden of stervelingen die grote misdaden hebben begaan, tarten, echoën tussen deze muren.
Helheim
Volgens bronnen in de vroege Noorse literatuur is Helheim een koude, donkere en angstaanjagende plek onder de grond. In dit opzicht verschilt het van het moderne concept van de hel, dat vaak wordt afgebeeld als gevuld met vlammen. De meesten die naar Helheim gaan, zijn zielen van mensen die niet in de strijd zijn gestorven en die aan natuurlijke oorzaken zijn overleden. Degenen die hun eden breken, worden door de draak Níðhöggr gekauwd op een plek genaamd Náströnd, gelegen in Helheim.
Sommige folkloristen suggereren dat Helheim eigenlijk een rijk is waar de zielen van de doden blijven leven. Volgens deze visie evolueerde Helheim later naar een rijk van straf, beïnvloed door het christelijke begrip van de hel.
Tamag
Tamag, ook bekend als Tamu, is een rijk dat overeenkomt met de hel in de Turkse mythologie. Het bevindt zich ondergronds, vergelijkbaar met de onderwereldrijken in de Griekse en Noorse mythologie. In deze context wordt het geassocieerd met Erlik, de god van de onderwereld. Het tegenovergestelde is Uçmag, de hemel in de lucht en vernoemd naar het Turkse werkwoord “uç”, wat “vliegen” betekent.
De details van hoe Tamag eruitziet, zijn niet volledig bekend vanwege het gebrek aan geschreven bronnen. Gebaseerd op uitdrukkingen zoals “donkere tamag” en “rode tamag” in legendes en sjamanistische teksten, wordt echter gedacht dat het een donkere en met vlammen gevulde plek is. Getalenteerde sjamanen zouden in staat zijn om met behulp van geesten tijdens trance naar Tamag af te dalen en te communiceren met Erlik, die daar in een ijzeren kasteel woont.
Mictlān
In de Azteekse mythologie wordt Mictlān beschouwd als de eindbestemming van zielen na de dood. Over het algemeen wordt gedacht dat het uit negen lagen bestaat. Het bereiken van deze onderwereld is een zeer moeilijk proces voor de ziel van de overledene. De ziel moet door negen stadia vol gevaar heen.
De heerser van Mictlān is Mictlāntēcutli, de god van de dood en de onderwereld, en zijn vrouw Mictēcacihuātl. Mictlāntēcutli wordt meestal afgebeeld als een skeletachtig en angstaanjagend figuur. Wanneer zielen Mictlān bereiken, verschijnen ze voor deze godheden en leven ze daar een eeuwig leven. Hoewel de zielen in Mictlān ultieme vrede vinden na de dood, is deze plek volgens Azteekse overtuigingen behoorlijk donker en somber.
Duat
In de Egyptische mythologie worden zielen beoordeeld door Osiris en andere goden voordat ze de onderwereld genaamd Duat betreden. Een van de bekendste tests is het wegen van het hart van de ziel tegen de veer van Ma’at (godin van waarheid en gerechtigheid). Als het hart zwaarder is dan de veer, wordt de ziel verslonden door Ammit en houdt op te bestaan. Als het hart even zwaar is als de veer, verdient de ziel het recht om een vredig leven te leiden in het hiernamaals.
In Duat worden zielen geconfronteerd met verschillende moeilijkheden en obstakels. Deze moeilijkheden omvatten donkere poelen en gevaren zoals slangen.
Naraka
Naraka, ook bekend als Yamaloka, is de plek waar zondige zielen worden gemarteld in de hindoeïstische mythologie. Het is een plek vol vlammen, heel vergelijkbaar met het hedendaagse begrip van de hel. Zondige zielen betalen de prijs voor hun zonden door te branden in vuur. Dit vuur wordt ook beschouwd als een reinigend element.
Naraka bestaat uit zeven of eenentwintig lagen. Elke laag is ontworpen voor verschillende zonden. Dienovereenkomstig zijn er verschillende straffen in elke laag. Helemaal onderaan ligt Avīci, de laag waar de zwaarste straffen worden opgelegd.
De straffen in Naraka zijn tijdelijk. Nadat zielen de prijs voor hun zonden hebben betaald en gereinigd zijn, reïncarneren ze volgens hun karma.
Irkalla
In de Mesopotamische mythologie is Irkalla, ook bekend als Kukku, Arali, Kigal en Erṣetu, de onderwereld waar de zielen van de levenden na de dood naartoe gaan. Zielen die hun sterfelijke lichaam verlaten, ongeacht hoe goed of slecht ze zijn, blijven voor altijd in Irkalla.
De heerser van Irkalla is Ereshkigal, de godin van de onderwereld. In sommige mythen deelt Ereshkigal de heerschappij met haar man Nergal.
Irkalla wordt vaak afgebeeld als een donkere, stoffige en waterloze plek. Men denkt dat de doden bestaan als schaduwen, die daar in een zwakke en spookachtige vorm leven. Het enige dat ze consumeren is stof.
Peklo
In de Slavische mythologie wordt Peklo beschreven als een donkere, koude, angstaanjagende en verstikkende plek. Het wordt geregeerd door de god van de onderwereld, Veles. Zielen die besmet zijn met zonde betalen de prijs voor hun overtredingen door te lijden in Peklo.