Archeologen hebben tijdens een opgraving van een kerk in Ordu, in de oostelijke Zwarte Zeeregio van Turkije, een 1500 jaar oud Byzantijns mozaïek ontdekt.
De aankondiging van de ontdekking werd gedaan door de minister van Cultuur en Toerisme van de Republiek Turkije, Mehmet Nuri Ersoy, op 11 augustus 2024. Minister Ersoy verklaarde dat het ontdekte Byzantijnse mozaïek het eerste in-situ vloermozaïek is dat in Ordu is gevonden.1
Het eerste onderzoek in de regio begon met de ontdekking van acht graven tijdens wegwerkzaamheden in 2021. Archeologische opgravingen die kort na de ontdekking van de graven werden uitgevoerd, brachten het bestaan van een Byzantijnse kerk in de regio aan het licht.2
Kunsthistoricus Seçkin Evcim, die faculteitslid is aan de Universiteit van Ordu en veel academische studies heeft geschreven over vroege Byzantijnse architectuur, zei dat de kerk dateert uit de 5e of 6e eeuw na Christus, maar in latere perioden met verschillende toevoegingen werd hergebruikt. Evcim, die ook de directeur is van de opgravingen, verklaarde dat ze met een meer gedetailleerd onderzoek van historische gegevens hebben vastgesteld dat de kerk was gewijd aan Sint Constantijn (Constantijn de Grote) en zijn moeder Sint Helena.
Constantijn de Grote, die in 306 na Christus de troon besteeg, was de eerste Romeinse keizer die het christendom accepteerde. Hij speelde een belangrijke rol in de verspreiding van het christendom door het hele rijk. Met name het Edict van Milaan, afgekondigd in 313, was een keerpunt in dit opzicht. Om deze reden werden veel kerken gewijd aan St. Constantijn, zowel in het Romeinse Rijk als in het Byzantijnse Rijk in latere perioden.
Plantaardige en geometrische motieven prominent aanwezig
Het mozaïek weerspiegelt qua stijl de karakteristieke kenmerken van de 5e en 6e eeuw na Christus. Ook de plantaardige en geometrische motieven die vaak voorkomen in kunstwerken uit die periode, zijn in dit mozaïek duidelijk zichtbaar. Daarnaast bevat het mozaïek dierfiguren en vier afbeeldingen van strijdbijlen.
Romeinse en Byzantijnse overheersing in de oostelijke Zwarte Zeeregio
Met Nero’s annexatie van het Pontus Koninkrijk in 62 na Chr. breidde het Romeinse Rijk zich uit richting de oostelijke Zwarte Zeekust. De oostelijke Zwarte Zee, een strategische regio in termen van militair en handelsgebruik, werd beschermd met nieuwe wegen en kastelen tijdens de Romeinse periode.
Na de verdeling van Rome in tweeën bleef de oostelijke Zwarte Zee binnen de grenzen van Byzantium. Tijdens de Byzantijnse overheersing werden Ordu en de omgeving een religieus centrum dat verder ging dan zijn commerciële en militaire belang. Er werden veel kerken en kloosters gebouwd in de regio voor christelijke burgers en pelgrims.
- X.com. (2024, August 11). X (Formerly Twitter). Retrieved August 12, 2024, from https://x.com/MehmetNuriErsoy/status/1822550894019256635[↩]
- Ramirez, D. (2023, October 5). The Byzantine monastery church dedicated to Saint Constantine and Helena found. Anatolian Archaeology.[↩]