De studie die vorige week in Animal Cognition werd gepubliceerd, onthult dat grijze wolven (Canis lupus) het vermogen hebben om stemmen te onderscheiden, net als onze naaste metgezellen, honden.1
In een opmerkelijke studie die een nieuw licht werpt op de cognitieve capaciteiten van dieren, hebben onderzoekers bewijs gevonden dat wolven het vermogen bezitten om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen. Dit vermogen, eerder waargenomen bij gedomesticeerde honden, hun naaste verwanten, geeft aan dat het talent van honden om de stemmen van hun baasjes te herkennen niet alleen het resultaat is van domesticatie.
Volgens ethologen dagen de bevindingen ons begrip van communicatie tussen soorten uit en bieden ze inzicht in de evolutionaire oorsprong van spraakherkenningsmogelijkheden. Dus, hoe hebben onderzoekers bepaald of wolven onderscheid kunnen maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen?
De studie, uitgevoerd door een team van onderzoekers met behulp van het gewenning-dishabituatie-paradigma, omvatte wolven in gevangenschap en het afspelen van opnames van de stemmen van hun verzorgers, evenals stemmen van vreemden. Deze opnames bevatten zowel bekende als onbekende zinnen. Door de duur van de reactie van de wolven te meten, konden de onderzoekers bepalen of de wolven onderscheid konden maken tussen de stemmen van bekende en onbekende individuen.
De resultaten van het onderzoek waren zowel fascinerend als significant. De wolven vertoonden een significant langere responsduur wanneer ze werden blootgesteld aan de stemmen van hun verzorgers in vergelijking met onbekende stemmen. Dit suggereert dat wolven het vermogen hebben om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen, vergelijkbaar met honden. De bevindingen impliceren dat deze vaardigheid waarschijnlijk bestond in hun gemeenschappelijke voorouder en een algemeen vermogen van gewervelde dieren kan zijn om individuen van verschillende soorten te herkennen.
Maar wat betekent dit voor de sociale interacties tussen wolven?
Het herkennen van bekende stemmen kan voorouderlijke wolven voordelen hebben geboden bij verschillende sociale interacties, zoals samenwerking en jachtstrategieën. Wolven zijn zeer sociale dieren die leven in hechte familie-eenheden die roedels worden genoemd. Effectieve communicatie is cruciaal voor het coördineren van activiteiten binnen de roedel, of het nu gaat om samen jagen of territorium verdedigen. Het vermogen om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen had dergelijke communicatie kunnen vergemakkelijken, waardoor een efficiëntere samenwerking mogelijk was en mogelijk de algehele overleving van het peloton werd verbeterd.
De bevindingen van de studie werpen licht op de evolutionaire oorsprong van het vermogen om stemmen te onderscheiden
De implicaties van de studie reiken verder dan wolven en honden. Het feit dat wolven in gevangenschap, ondanks hun verschil met gedomesticeerde honden, bekende stemdiscriminatie vertonen, suggereert dat dit vermogen meer voorkomt bij gewervelde dieren dan eerder werd gedacht. Dit roept een opwindende vraag op: zouden andere wilde diersoorten ook het vermogen kunnen hebben om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen?
Gezien de evolutionaire oorsprong van spraakherkenningsvaardigheden, is het intrigerend om te speculeren over de selectieve druk die deze vaardigheid zou kunnen hebben beïnvloed. Hadden voorouderlijke wolven die bekende menselijke stemmen konden onderscheiden bijvoorbeeld een grotere overlevingskans en reproductief succes?
Samenwerking en effectieve communicatie zijn cruciaal in het wild, en het kunnen herkennen van individuen van verschillende soorten, zoals mensen, zou deze essentiële aspecten van sociale interactie kunnen vergemakkelijken.
Laten we verder ingaan op het onderwerp! Terwijl wolven en honden een gemeenschappelijke voorouder delen, liepen hun wegen uiteen door domesticatie. Deze studie suggereert echter dat het vermogen om bekende menselijke stemmen te herkennen waarschijnlijk dateert van vóór het domesticatieproces.
Door hun langdurige omgang met mensen hebben honden dit vermogen mogelijk behouden en verder verfijnd gedurende duizenden jaren van selectieve druk en hechte sociale banden. Het ingewikkelde samenspel tussen genetica, gedrag en omgevingsfactoren bij het vormgeven van deze cognitieve eigenschap vraagt om verder onderzoek.
Het begrijpen van de cognitieve capaciteiten van dieren heeft aanzienlijke implicaties voor hun welzijn en management, met name in gevangenschap. De ontdekking dat wolven in gevangenschap onderscheid kunnen maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen, impliceert dat het aanbieden van bekende stemmen in gevangenschap een positief effect kan hebben op hun welzijn.
Dieren in gevangenschap ervaren vaak stress en isolatie vanwege het gebrek aan sociale en omgevingsprikkels die ze in het wild zouden tegenkomen. Door vertrouwde stemmen in hun omgeving op te nemen, kunnen verzorgers mogelijk enkele van de negatieve effecten van gevangenschap verlichten, een gevoel van vertrouwdheid geven en stressniveaus verminderen.
Dit roept een andere intrigerende vraag op: zou het gebruik van bekende stemmen vergelijkbare positieve effecten kunnen hebben op andere soorten in gevangenschap?
Het onderzoeken van de impact van bekende stemmen op verschillende soorten in gevangenschap zou nieuwe mogelijkheden kunnen bieden om hun welzijn te verbeteren. Zo is uit onderzoek gebleken dat bepaalde soorten, zoals vogels en primaten, ook bekende individuen kunnen herkennen. Als deze dieren vergelijkbare reacties op bekende stemmen vertonen als wolven, zou dit erop kunnen wijzen dat het geven van auditieve signalen van bekende individuen hun omgeving in gevangenschap zou kunnen verbeteren en zou kunnen bijdragen aan hun algehele welzijn.
Bovendien geven de bevindingen van het onderzoek over het vermogen van wolven om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende menselijke stemmen aanleiding tot verder onderzoek naar de onderliggende mechanismen. Welke specifieke signalen gebruiken wolven om stemmen te onderscheiden? Is het de toonhoogte, het ritme of andere akoestische kenmerken? Het begrijpen van de precieze factoren waarop wolven vertrouwen bij het herkennen van bekende stemmen, zou ons begrip van de cognitieve processen die betrokken zijn bij stemherkenning bij dieren kunnen verdiepen.
Bovendien kan het bestuderen van stemdiscriminatie bij verschillende wilde diersoorten opmerkelijke inzichten opleveren op het gebied van communicatie met dieren.
Hoewel veel onderzoek zich heeft gericht op vocalisaties binnen soorten, zoals vogelgezang of primatengeluiden, voegt onderzoek naar hoe dieren menselijke stemmen waarnemen en onderscheiden een unieke dimensie toe aan ons begrip van communicatie tussen soorten. Onderzoek naar spraakherkenningsmogelijkheden bij verschillende soorten kan aanwijzingen geven over de evolutionaire oorsprong van deze cognitieve vaardigheid en licht werpen op het potentieel voor communicatie tussen soorten.
- Gammino, B., Palacios, V., Root-Gutteridge, H. et al. “Grey wolves (Canis lupus) discriminate…human voices” Animal Cognition, June 20, 2023[↩]