De horrorfilms over heksen boeien het publiek al sinds de begindagen van de cinema. Deze films demonstreren de diepgewortelde culturele fascinatie voor heksen en hun mysterieuze krachten. De volgende selectie van must-see horrorfilms over heksen toont de evolutie van het genre in de loop van de tijd en biedt een angstaanjagende en boeiende reis naar de bovennatuurlijke en mystieke wereld van hekserij.
Hagazussa (2017)
“Hagazussa” is een Duitse horrorfilm, geregisseerd door Lukas Feigelfeld. De cast bestaat uit Aleksandra Cwen, Celina Peter, Claudia Martini en Tanja Petrovsky. Het ging in première op het L’Étrange Festival 2017 in Parijs en werd het jaar daarop uitgebracht in Duitsland.
De film speelt zich af in de 15e eeuw in de Oostenrijkse Alpen en vertelt het verhaal van Albrun, een jonge vrouw die met haar moeder in een afgelegen berghut woont. Na de dood van haar moeder wordt Albrun alleen gelaten en gemeden door de dorpelingen die denken dat ze vervloekt is. Naarmate ze meer geïsoleerd raakt, ervaart Albrun bovennatuurlijke gebeurtenissen die wijzen op een verband met het verleden van haar moeder. De film duikt in thema’s als waanzin, isolatie en de grens tussen realiteit en bijgeloof.
“Hagazussa” onderzoekt het concept van hekserij als middel om de natuur en haar krachten te begrijpen en ermee om te gaan. Albruns moeder is een genezeres die natuurlijke remedies gebruikt om de dorpelingen te behandelen, maar haar praktijken worden door de orthodoxe leden van de gemeenschap als hekserij gezien. Albruns bovennatuurlijke ervaringen suggereren een diepere band met de natuur die ze niet helemaal kan bevatten. De film duikt ook in het idee van hekserij als een vorm van verzet tegen patriarchale onderdrukking.
“Hagazussa” is een visueel opvallende en thematisch rijke horrorfilm die complexe ideeën over isolatie, waanzin en hekserij aanpakt. Het langzame tempo en de atmosferische focus zijn misschien niet naar ieders zin, maar degenen die van uitdagende en kunstzinnige horrorfilms houden, zullen hier veel vinden.
The Witch (2015)
“The Witch” is een horrorfilm over heksen die in 2015 werd uitgebracht, geregisseerd en geschreven door Robert Eggers. De film speelt Anya Taylor-Joy, Ralph Ineson, Kate Dickie, Harvey Scrimshaw, Ellie Grainger en Lucas Dawson en speelt zich af in New England in de jaren 1630, een tijd waarin hekserij door veel mensen werd gevreesd.
De film gaat over een puriteinse familie die uit hun gemeenschap wordt geëxcommuniceerd en gedwongen wordt te leven aan de rand van een mysterieus bos. Hun jongste kind, een baby, verdwijnt terwijl ze onder de hoede zijn van hun oudste dochter, Thomasin (Anya Taylor-Joy). De familie wordt steeds paranoïde en wantrouwender tegenover elkaar, en ze beginnen te vermoeden dat Thomasin een heks is.
Vanuit een artistiek perspectief is “The Witch” een uitstekend voorbeeld van het maken van horrorfilms. De cinematografie is uitstekend, met behulp van naturalistische verlichting en een gedempt kleurenpalet om een beklemmende en claustrofobische sfeer te creëren. De partituur, samengesteld uit disharmonische strijkers en verontrustende geluiden, draagt bij aan de verontrustende sfeer van de film. Het acteerwerk is ook eersteklas, met Anya Taylor-Joy die een opvallende prestatie levert als Thomasin.
Een van de meest interessante aspecten van “The Witch” is de manier waarop het hekserij uitbeeldt. In tegenstelling tot veel andere horrorfilms over heksen die heksen als karikaturen uitbeelden, pakt deze film genuanceerder aan. Het onderzoekt hoe de angst voor hekserij families en gemeenschappen uit elkaar kan drijven. Daarnaast raakt het aan thema’s als religieus fanatisme, repressie en machtsdynamiek tussen mannen en vrouwen.
Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000)
“Book of Shadows: Blair Witch 2” is een horrorfilm uit 2000, geregisseerd door Joe Berlinger en geschreven door Dick Beebe. De filmsterren Jeffrey Donovan, Erica Leerhsen, Kim Director en Tristine Skyler. Het werd geproduceerd door de Verenigde Staten en uitgebracht door Artisan Entertainment.
“Book of Shadows: Blair Witch 2” volgt een groep jonge volwassenen die de omgeving van Burkittsville bezoeken om de legende van de Blair-heks te ontdekken. De groep komt vreemde gebeurtenissen tegen en begint zich af te vragen wat echt is en wat wordt ingebeeld. Daarnaast bevat de film ook sporen van neo-heidendom en Wicca.
7 beste horrorfilms geïnspireerd door Noorse mythen en volksverhalen
Het concept van hekserij in “Book of Shadows: Blair Witch 2” wordt niet op de gebruikelijke manier weergegeven. In plaats daarvan onderzoekt de film het idee van de kracht van suggestie en de effecten van massahysterie. De personages worden beïnvloed door de legendes en mythen rond de Blair-heks, en het is onduidelijk of de gebeurtenissen die ze meemaken bovennatuurlijk of gewoon psychologisch zijn. De film gebruikt het concept van hekserij als een metafoor voor de menselijke psyche en de kracht van de geest.
Ondanks dat het niet hetzelfde niveau van commercieel succes behaalde als zijn voorganger, heeft “Book of Shadows: Blair Witch 2” in de loop van de tijd een toegewijde aanhang verzameld. Veel mensen die van horrorfilms over heksen of hekserij houden, waarderen de onconventionele aanpak en de kenmerkende artistieke stijl. Hoewel de film zijn gebreken heeft, hebben zijn unieke kijk op hekserij en verkenning van de menselijke psyche weerklank gevonden bij bepaalde doelgroepen, waardoor het een cultklassieker is geworden.
The Blair Witch Project (1999)
“The Blair Witch Project” is een Amerikaanse found footage-horrorfilm geregisseerd door Daniel Myrick en Eduardo Sánchez.
Wat deze film onderscheidt, is de innovatieve benadering van het found footage-subgenre, waardoor het een revolutie teweegbracht. De plot draait om drie student-filmmakers (Heather Donahue, Joshua Leonard en Michael C. Williams) die zich wagen in het Black Hills-bos in Maryland om de legende van de Blair-heks vast te leggen, een plaatselijke heks die zogenaamd in het bos rondspookt. Door het gebruik van handcamera’s en natuurlijke verlichting voelt het aan als een rauwe documentaire, wat een gevoel van realisme aan het verhaal toevoegt. In plaats van te vertrouwen op grafisch geweld, maakt de minimalistische benadering van het vertellen van verhalen de film echt angstaanjagend.
“The Blair Witch Project” verkent ook de thema’s hekserij en het bovennatuurlijke. Het gebruikt de heks als metafoor voor het onbekende en onverklaarbare en speelt in op onze aangeboren angst voor het donkere en ongeziene. De film duikt ook in het concept van massahysterie en de kracht van suggestie, terwijl de personages er steeds meer van overtuigd raken dat ze worden achtervolgd door de Blair-heks.
Hoewel sommigen het trage tempo en het open einde van de film misschien frustrerend vinden, zullen degenen die van horrorfilms over heksen en het bovennatuurlijke houden, “The Blair Witch Project” als een belangrijk en invloedrijk werk beschouwen.
Rosemary’s Baby (1968)
“Rosemary’s Baby”, een horror- en thrillerfilm geregisseerd door Roman Polanski, werd uitgebracht in de Verenigde Staten in 1968. Gebaseerd op een roman van Ira Levin, de filmsterren Mia Farrow, John Cassavetes en Ruth Gordon.
“Rosemary’s Baby” gaat over het intrigerende verhaal van Rosemary en Guy Woodhouse, een jong stel dat een appartement in New York betrekt. Rosemary wordt zwanger, maar de dingen beginnen een sinistere wending te nemen als ze achterdochtig wordt tegenover haar buren die mogelijk deel uitmaken van een satanische sekte die van plan is haar baby af te nemen.
“Rosemary’s Baby” heeft een kenmerkende sfeer van spanning en onbehagen, met zijn geleidelijke opbouw van spanning die je tot het einde in zijn greep houdt. De film gebruikt traditionele stijlfiguren die verband houden met hekserij, zoals magische spreuken, het offeren van baby’s en het aanbidden van een kwaadaardige godheid. De sekteleden lijken echter gewone mensen die opgaan in de samenleving en in hetzelfde appartementencomplex wonen als Rosemary en Guy. Dit maakt de horror nog voelbaarder.
“Rosemary’s Baby”, een klassieker in het horrorgenre, heeft lovende kritieken gekregen sinds de release. Het succes hielp Polanski om een groot filmmaker te worden.
Valkoinen Peura (1952)
“Valkoinen Peura”, ook wel bekend als “Het Witte Rendier”, is een Finse horrorfilm die in 1952 werd uitgebracht. De regisseur van de film is Erik Blomberg. De hoofdrol werd gespeeld door Mirjami Kuosmanen zelf, die lovende kritieken kreeg voor haar optreden. De film werd geproduceerd en uitgebracht in Finland, maar kreeg ook internationale erkenning en won in 1957 de Golden Globe voor beste niet-Engelstalige film.
“Valkoinen Peura” is een unieke horrorfilm die de schoonheid van het landschap van Lapland laat zien en tegelijkertijd een interessant verhaal vertelt over hekserij. De film volgt een pasgetrouwde vrouw, Pirita (Mirjami Kuosmanen), die bezeten raakt door een boze geest en elke nacht verandert in een wit rendier.
Als je een fan bent van horrorfilms over hekserij en folklore, dan is “Valkoinen Peura” een film die je niet wilt missen. De film portretteert de hekserij-elementen op een realistische manier en toont de rituelen en overtuigingen van de inheemse Sami-bevolking. Het gebruik van sjamanistische praktijken, zoals drummen en zingen, voegt een authentiek tintje toe aan het verhaal. De film toont hekserij echter niet als een positieve of negatieve kracht, maar eerder als een middel om macht te verwerven. Het witte rendier symboliseert de transformatie van Pirita’s personage, terwijl ze door hekserij bovennatuurlijke vermogens krijgt.
“Valkoinen Peura” is een baanbrekende film die de weg vrijmaakte voor het horrorgenre in Finland. Het was een van de eerste Finse films met fantasie-elementen. Het inspireerde veel andere filmmakers om de rijke folklore en mythologie van het land te verkennen.
De film valt ook op door het gebruik van niet-professionele acteurs, waarbij de meeste cast uit de regio Lapland bestaat. Dit geeft de film een gevoel van authenticiteit en helpt bij het creëren van een realistisch beeld van het Sami-volk en hun cultuur.
Häxan (1922)
“Häxan” is een Zweeds-Deense stomme horrorfilm die opvalt door zijn unieke mix van documentaire-achtige vertelling en fictieve dramatiseringen van historische hekserijgebeurtenissen. Geschreven en geregisseerd door Benjamin Christensen, die ook de rol van Satan speelde, kreeg de film lovende kritieken in Zweden en Denemarken, maar kreeg te maken met censuur in andere landen vanwege de expliciete inhoud en weergave van hekserij.
De film onderzoekt de geschiedenis van hekserij, de vervolging van degenen die ervan worden beschuldigd heksen te zijn, en de psychologie van massahysterie. Het bestaat uit hoofdstukken die verschillende aspecten van hekserij door de geschiedenis heen onderzoeken, van de middeleeuwen tot de moderne tijd. De griezelige en angstaanjagende sfeer, gecreëerd door ingewikkelde decorontwerpen, uitgebreide kostuums en geavanceerde speciale effecten, was zijn tijd ver vooruit en boeit nog steeds het publiek.
“Häxan” neemt een speciale plaats in tussen horrorfilms over heksen, waardoor het zich onderscheidt van andere films. Wat “Häxan” echt buitengewoon maakt, is de weergave van heksen en hekserij. De film daagt traditionele stereotypen uit door heksen voor te stellen als slachtoffers van sociale en religieuze vervolging, in plaats van slechte en kwaadaardige wezens. Het duikt ook in de psychologische motivaties achter het geloof in hekserij, zoals angst, onwetendheid en bijgeloof. Door zijn unieke benadering werpt “Häxan” licht op een duister hoofdstuk in de menselijke geschiedenis en nodigt het kijkers uit om hun eigen overtuigingen over hekserij en de mensen die ervan werden beschuldigd in twijfel te trekken.
