Pluwiofilię można krótko opisać jako stan czerpania przyjemności z obecności deszczu lub wydarzeń z nim związanych. Jak zatem skutki deszczu kształtują psychikę człowieka na poziomie emocjonalnym i mentalnym? W jaki sposób miłość do deszczu powoduje przemianę w wewnętrznym świecie człowieka?
Co oznacza „pluwiofil”?
„Pluwiofil” to termin używany do opisania osób, które żywią głębokie zainteresowanie, pasję lub miłość do deszczu i deszczowych warunków pogodowych. Pochodzi od łacińskich słów „pluvia” (deszcz) i „phile” (miłość).
Pluwiofile bardzo cenią dźwięk i zapach deszczu, a także innych elementów z nim związanych. Podczas deszczowej pogody czują się bardziej spokojni i radośni.
Pluwiofilia w kontekście psychologicznym
Dla wielu ludzi deszcz ma głębokie znaczenie emocjonalne, wykraczające poza zwykłe zdarzenie pogodowe. Z psychologicznego punktu widzenia istnieje wiele podświadomych czynników wyzwalających miłość do deszczu. Badacze przedstawiają różne poglądy na tę kwestię.
Niektóre badania wskazują, że pluwiofile lubią melancholijną, romantyczną i spokojną atmosferę, jaką przynosi deszcz. Osoby te czują się spokojniejsze i zrelaksowane przy dźwiękach i zapachu deszczu. Dla nich deszcz jest rodzajem terapii lub medytacji.
Powszechny pogląd sugeruje, że pluwiofilia rozwija się na skutek szczęśliwych wspomnień wywołanych deszczem. Na przykład, gdy ktoś był młodszy, w deszczowy dzień mógł odbyć romantyczną randkę z ukochaną osobą. W tym czasie romantyczne wspomnienia, takie jak spacer w deszczu, wspólne zmoknięcie lub zbliżenie się do schronienia przed deszczem, mogą sprawić, że dana osoba poczuje emocjonalną więź z deszczem.
Inny przykład może oznaczać, że dana osoba miała szczęśliwe i spokojne wspomnienia z dzieciństwa, na przykład granie z rodziną w deszczu, obserwowanie deszczu za oknem lub wspólne czytanie książki. Z tego powodu u tej osoby w późniejszych latach może rozwinąć się szczególne przywiązanie do deszczowej pogody. Wspomnienia te można uznać za czynniki wyzwalające pluwiofilię.
Petrichor
Petrichor to charakterystyczny zapach powstający w wyniku uwalniania się związków chemicznych, gdy krople deszczu zetkną się z ziemią. Geosmina występująca w glebie jest jednym z głównych składników odpowiedzialnych za zapach petrichorów. Dodatkowo ekstrakty roślinne, olejki lotne uwalniane przez deszcz i inna materia organiczna mogą odgrywać rolę w tworzeniu petrichora. Termin „petrichor” został po raz pierwszy zdefiniowany przez australijskich naukowców Isabel Joy Bear i Richarda Grenfella Thomasa w 1964 roku.
Niektóre badania pokazują, że pluwiofile są na ogół bardziej introwertyczni i wrażliwi. Ci ludzie mogą emocjonalnie doświadczyć przemiany, jaką deszcz powoduje w naturze i nawiązać z nią silną więź.
Dodatkowo kolejną charakterystyczną cechą pluwiofilów jest kreatywność i wyobraźnia. Mistyczna i romantyczna konsystencja stworzona przez deszcz może spowodować dla nich większą stymulację umysłową i emocjonalną. To z kolei może przyczynić się do rozwoju myśli twórczej i ich artystycznego wyrazu.
Pluwiofilia w kontekście biologicznym
Istnieje wiele dowodów sugerujących, że skłonność niektórych osób do zamiłowania do deszczu jest powiązana z czynnikami genetycznymi, hormonalnymi i neurologicznymi. To połączenie jest szczególnie widoczne w procesach biochemicznych związanych z uwalnianiem hormonów, takich jak serotonina i endorfiny.
Niektórzy badacze sugerują, że pluwiofile mogą mieć genetyczną predyspozycję do kochania deszczu. Zgodnie z tym poglądem uważa się, że deszcz powoduje uwalnianie serotoniny u ludzi. Serotonina jest powszechnie znana jako „hormon szczęścia” i odgrywa aktywną rolę w regulacji nastroju emocjonalnego, a także różnych procesów biologicznych, takich jak wzorce snu, apetyt i pożądanie seksualne.
Inna perspektywa jest taka, że miłość do deszczu wśród pluwiofilów jest zakorzeniona w czynnikach neurologicznych. Zgodnie z tym podejściem uważa się, że deszcz wyzwala u ludzi wydzielanie endorfin. Endorfina to hormon dający uczucie relaksu i dobrego samopoczucia. Jest szczególnie skuteczny w łagodzeniu bólu oraz łagodzeniu stresu i niepokoju.
Ponadto strukturę mózgu powiązano również z pluwiofilią. Niektóre badania wykazały, że pluwiofile mają zwykle bardziej dominującą prawą półkulę mózgu. Prawa półkula jest powiązana z obszarami odpowiedzialnymi za zdolności emocjonalne, intuicyjne, artystyczne i muzyczne.
W biologii termin „pluwiofil” może być również używany do opisania organizmów, które rozwijają się w środowiskach deszczowych lub bardzo wilgotnych. Organizmy te rozwijają się zdrowiej w regionach o obfitych opadach deszczu i dużej wilgotności.
Pluwiofilia w kontekście kulturowym
Z kulturowego punktu widzenia miłość do deszczu pokazuje, że ludzie mają głęboki związek z cechami geograficznymi, w których żyją, i że związek ten wpływa również na ich wartości kulturowe, przekonania i styl życia.
Niektórzy badacze twierdzą, że pluwiofile są przyzwyczajone do opadów zarówno ze względu na położenie geograficzne, jak i klimatyczne. Dla nich deszcz jest symbolem obfitości, witalności i czystości. Deszcz odżywia glebę, umożliwia wzrost roślin i podtrzymuje cykl życia. Zgodnie z tym punktem widzenia pluwiofile postrzegają deszcz jako integralną część życia i wyrażają swoją miłość do niego w uznaniu błogosławieństw, jakie zapewnia natura.
Czy pluwiofilię można uznać za chorobę?
Nie ma naukowego konsensusu co do uznania pluwiofilii za chorobę.
W literaturze psychologicznej można znaleźć różne badania dotyczące osób cieszących się określonymi warunkami pogodowymi lub znajdujących w nich większą przyjemność. Jednakże nie ma wystarczających dowodów ani kryteriów, aby sklasyfikować te schorzenia jako choroby.
Badania badające związek między pogodą a emocjami sugerują, że określone warunki pogodowe mogą wpływać emocjonalnie na wiele osób. Na przykład niektórzy ludzie mogą czuć się szczęśliwsi w słoneczne dni, podczas gdy inni mogą czerpać więcej przyjemności z deszczowej lub pochmurnej pogody. Niemniej jednak, aby można było uznać ją za schorzenie chorobowe, muszą występować klinicznie określone objawy i mieć znaczący wpływ na codzienne życie danej osoby.
- Wiktionary contributors. pluviophile. (2022, January 6). Wiktionary. Retrieved 08:00, January 10, 2024
- Denissen, J. J., Butalid, L., Penke, L., & Van Aken, M. A. (2008). The effects of weather on daily mood: a multilevel approach. Emotion, 8(5), 662.
- Hannak, A., Anderson, E., Barrett, L. F., Lehmann, S., Mislove, A., & Riedewald, M. (2012). Tweetin’in the rain: Exploring societal-scale effects of weather on mood. In Proceedings of the International AAAI Conference on Web and Social Media (Vol. 6, No. 1, pp. 479-482).