Naukowcy odkryli starożytny krater po meteorycie w winnicy na południu Francji.
Nasza planeta była bombardowana ciałami niebieskimi i meteorytami od pierwszej chwili jej powstania. Podczas gdy niektóre z tych meteorytów znikają jeszcze w atmosferze, niektóre mogą dotrzeć do ziemi i kształtować geograficzne formy terenu. Na przykład niektóre zatoki powstały w ten sposób. W zasadzie, biorąc pod uwagę wymieranie kredy-paleogenu, można nawet powiedzieć, że niektóre meteoryty miały wpływ na ewolucję biologiczną.
Według NASA meteoryt wielkości samochodu wchodzi w ziemską atmosferę mniej więcej raz w roku, ale większość meteorytów mniejszych niż 25 metrów spala się, zanim dotrą do powierzchni Ziemi.1
Można więc powiedzieć, że meteoryt, który chce dotrzeć na powierzchnię Ziemi, musi być większy niż 25 metrów.
Fotografia: Frank Brenker, Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem (Johann Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt am Main)
Jeśli duża skała kosmiczna podróżująca w Układzie Słonecznym zostanie złapana w ziemską grawitację lub jej orbita zbiegnie się z orbitą Ziemi, zacznie się palić z efektem tarcia, gdy tylko wejdzie w atmosferę. Ale to, co z niego pozostaje, wystarczy, by na ziemi utworzyły się kratery. I tak właśnie stało się przed wiekami w winnicy na południu Francji.
Położona w departamencie Hérault w regionie Oksytanii winiarnia od lat w żartobliwy sposób używa motta „wina z innego wymiaru”. Ponieważ w latach pięćdziesiątych kilku naukowców sugerowało, że okrągła depresja w tym regionie była kraterem meteorytu. Hipoteza ta została jednak odrzucona i przez wiele lat nie była przedmiotem dyskusji. Dopóki krater nie zwrócił uwagi Franka Brenkera…
Niedawno Frank Brenker, profesor kosmochemii i nanogeologii, udał się do Béziers wraz z profesorem geofizyki Andreasem Junge, aby zbadać krater. Lokalizacja krateru jest poniżej:
Najpierw ustalono, że pole magnetyczne Ziemi jest słabsze w kraterze, który ma około 200 metrów szerokości. Ponadto w okolicy znaleziono wiele maleńkich kuleczek tlenku żelaza, które trudno dostrzec na pierwszy rzut oka, oraz mikrodiamenty. Uważa się, że mikrodiamenty powstały w wyniku wysokiego ciśnienia podczas uderzenia. W niektórych typach meteorytów fale uderzeniowe pod wysokim ciśnieniem wytwarzane przez zderzenie mogą tworzyć diamenty.2
Ponadto w wielu próbkach skał pobranych z krateru i zbadanych w laboratoriach wykryto ciemne warstwy, które mogły być żyłami uderzeniowymi.
Według badań wszystko to potwierdza, że krater powstał w wyniku uderzenia.
Kratery uderzeniowe
Kratery spowodowane spadającymi na ziemię meteorytami, jeśli nie są zbyt duże, mogą z czasem stać się niewidoczne w wyniku procesów geomorfologicznych, takich jak erozja.
Obecnie na Ziemi znajduje się 190 potwierdzonych kraterów uderzeniowych, według EID (Earth Impact Database), zarządzanego przez Johna Spraya.3
Kratery uderzeniowe położone najbliżej departamentu Hérault to krater Rochechouart we Francji oraz kratery Steinheim i Nördlinger Ries w Niemczech.
Według EID na dzień 25 lutego 2023 r. w USA znajduje się 30 potwierdzonych kraterów uderzeniowych, 42 w Europie i 1 w Polsce.
Linki zewnętrzne
- Domaine du Météore (Oficjalna strona internetowa)
- Earth Impact Database (Mapa świata)
- „Asteroid Fast Facts„, National Aeronautics and Space Administration, nasa.gov, Mar 31, 2014, Last Updated: Aug 7, 2017[↩]
- „Impact shock origin of diamonds in ureilite meteorites„, September 28, 2020, Vol: 117, No: 41, 205310-25318[↩]
- „About the Earth Impact Database„, Earth Impact Database, Planetary and Space Science Centre, UNB[↩]