Horrory o czarownicach urzekają widzów od początków kina. Filmy te pokazują głęboko zakorzenioną kulturową fascynację czarownicami i ich tajemniczymi mocami. Poniższy wybór horrorów o czarownicach, które trzeba zobaczyć, pokazuje ewolucję gatunku na przestrzeni czasu, zapewniając nawiedzoną i wciągającą podróż do nadprzyrodzonego i mistycznego świata czarów.
Hagazussa (2017)
„Hagazussa” to niemiecki horror w reżyserii Lukasa Feigelfelda. W obsadzie znaleźli się Aleksandra Cwen, Celina Peter, Claudia Martini i Tanja Petrovsky. Premiera odbyła się na festiwalu L’Étrange w Paryżu w 2017 roku, a rok później ukazała się w Niemczech.
Akcja filmu rozgrywa się w XV wieku w austriackich Alpach i opowiada historię Albrun, młodej kobiety mieszkającej z matką w odległej górskiej chacie. Po śmierci matki Albrun zostaje sama i jest odrzucana przez wieśniaków, którzy wierzą, że jest przeklęta. Gdy staje się coraz bardziej odizolowana, Albrun doświadcza nadprzyrodzonych wydarzeń, które sugerują związek z przeszłością jej matki. Film zagłębia się w tematy szaleństwa, izolacji i granicy między rzeczywistością a przesądami.
„Hagazussa” bada koncepcję czarów jako sposobu na zrozumienie i radzenie sobie z naturą i jej siłami. Matka Albruna jest uzdrowicielką, która używa naturalnych środków do leczenia mieszkańców wioski, ale jej praktyki są postrzegane przez ortodoksyjnych członków społeczności jako czary. Nadprzyrodzone doświadczenia Albrun sugerują głębszy związek z naturą, którego nie jest w stanie pojąć. Film zagłębia się również w ideę czarów jako formy oporu przeciwko patriarchalnemu uciskowi.
„Hagazussa” to uderzający wizualnie i bogaty tematycznie horror, który porusza złożone idee izolacji, szaleństwa i czarów. Powolne tempo i nastrojowa atmosfera mogą nie wszystkim przypaść do gustu, ale ci, którzy cenią ambitne i pomysłowe horrory, znajdą tu coś dla siebie.
The Witch (2015)
„The Witch” to horror o czarownicach, który został wydany w 2015 roku, wyreżyserowany i napisany przez Roberta Eggersa. W filmie występują Anya Taylor-Joy, Ralph Ineson, Kate Dickie, Harvey Scrimshaw, Ellie Grainger i Lucas Dawson, a akcja rozgrywa się w Nowej Anglii w latach trzydziestych XVII wieku, kiedy wielu ludzi obawiało się czarów.
Film opowiada o purytańskiej rodzinie, która zostaje ekskomunikowana ze swojej społeczności i zmuszona do życia na skraju tajemniczego lasu. Ich najmłodsze dziecko znika pod opieką najstarszej córki Thomasin (Anya Taylor-Joy). Rodzina staje się coraz bardziej paranoiczna i podejrzliwa wobec siebie i zaczynają podejrzewać, że Thomasin może być czarownicą.
Z artystycznego punktu widzenia „The Witch” jest doskonałym przykładem tworzenia horrorów. Zdjęcia są znakomite, wykorzystują naturalistyczne oświetlenie i stonowaną paletę kolorów, aby stworzyć przytłaczającą i klaustrofobiczną atmosferę. Ścieżka dźwiękowa, złożona z niezgodnych smyczków i niepokojących dźwięków, dodaje filmowi niepokojącej atmosfery. Aktorstwo jest również na najwyższym poziomie, a Anya Taylor-Joy zapewnia wyjątkową kreację jako Thomasin.
Jednym z najciekawszych aspektów „The Witch” jest sposób, w jaki przedstawia czary. W przeciwieństwie do wielu innych horrorów o czarownicach, które przedstawiają czarownice jako karykatury, ten film ma bardziej zniuansowane podejście. Bada, w jaki sposób strach przed czarami może rozdzierać rodziny i społeczności. Ponadto porusza tematy fanatyzmu religijnego, represji i dynamiki władzy między mężczyznami i kobietami.
Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000)
„Book of Shadows: Blair Witch 2” to horror z 2000 roku, wyreżyserowany przez Joe Berlingera i napisany przez Dicka Beebe. W filmie występują Jeffrey Donovan, Erica Leerhsen, Kim Director i Tristine Skyler. Został wyprodukowany przez Stany Zjednoczone i wydany przez Artisan Entertainment.
„Book of Shadows: Blair Witch 2” opowiada o grupie młodych dorosłych, którzy odwiedzają okolice Burkittsville, aby poznać legendę wiedźmy z Blair. Grupa napotyka dziwne zdarzenia i zaczyna kwestionować, co jest prawdziwe, a co wyimaginowane. W filmie pojawiają się też ślady neopogaństwa i Wicca.
7 najlepszych horrorów inspirowanych nordyckimi mitami i opowieściami ludowymi
Pojęcie czarów w „Book of Shadows: Blair Witch 2” nie jest przedstawiane w typowy sposób. Zamiast tego film bada ideę siły sugestii i skutków masowej histerii. Na bohaterów mają wpływ legendy i mity otaczające wiedźmę Blair i nie jest jasne, czy wydarzenia, których doświadczają, są nadprzyrodzone, czy po prostu psychologiczne. Film wykorzystuje pojęcie czarów jako metaforę ludzkiej psychiki i potęgi umysłu.
Pomimo tego, że nie osiągnął tego samego poziomu sukcesu komercyjnego, co jego poprzednik, „Book of Shadows: Blair Witch 2” z biegiem czasu zgromadził wiernych fanów. Wiele osób lubiących horrory o czarownicach lub czarownicach docenia jego nieszablonowe podejście i charakterystyczny styl artystyczny. Chociaż film ma swoje wady, jego wyjątkowe podejście do czarów i eksploracji ludzkiej psychiki odbiło się echem wśród niektórych widzów, czyniąc z niego kultowy klasyk.
The Blair Witch Project (1999)
„The Blair Witch Project” to amerykański horror w reżyserii Daniela Myricka i Eduardo Sáncheza.
To, co wyróżnia ten film, to nowatorskie podejście do podgatunku found footage, które pomogło go zrewolucjonizować. Fabuła obraca się wokół trzech studentów filmowców (Heather Donahue, Joshua Leonard i Michael C. Williams), którzy zapuszczają się do lasu Black Hills w Maryland, aby udokumentować legendę o wiedźmie Blair, lokalnej czarownicy, która rzekomo nawiedza lasy. Wykorzystanie ręcznych kamer i naturalnego oświetlenia sprawia, że wygląda to jak surowy dokument, co dodaje opowieści realizmu. Zamiast polegać na przemocy graficznej, minimalistyczne podejście filmu do opowiadania historii sprawia, że film jest naprawdę przerażający.
„The Blair Witch Project” porusza również tematy związane z czarami i zjawiskami nadprzyrodzonymi. Używa wiedźmy jako metafory nieznanego i niewytłumaczalnego, grając na naszym wrodzonym strachu przed ciemnością i niewidzialnością. Film zagłębia się również w koncepcję masowej histerii i siły sugestii, ponieważ bohaterowie są coraz bardziej przekonani, że są nawiedzani przez wiedźmę z Blair.
Podczas gdy niektórzy mogą uznać powolne tempo filmu i otwarte zakończenie frustrujące, ci, którzy lubią horrory o czarownicach i zjawiskach nadprzyrodzonych, uznają „The Blair Witch Project” za ważne i wpływowe dzieło.
Rosemary’s Baby (1968)
„Rosemary’s Baby”, horror i thriller w reżyserii Romana Polańskiego, został wydany w Stanach Zjednoczonych w 1968 roku. Na podstawie powieści Iry Levina, w rolach głównych występują Mia Farrow, John Cassavetes i Ruth Gordon.
„Rosemary’s Baby” opowiada o intrygującej historii Rosemary i Guya Woodhouse’ów, młodej pary, która wprowadza się do mieszkania w Nowym Jorku. Rosemary zachodzi w ciążę, ale sprawy zaczynają przybierać złowrogi obrót, gdy staje się podejrzliwa wobec sąsiadów, którzy mogą być częścią satanistycznej sekty planującej odebrać jej dziecko.
„Rosemary’s Baby” ma charakterystyczną atmosferę napięcia i niepokoju, ze stopniowym narastaniem napięcia, które trzyma w napięciu do samego końca. Film wykorzystuje tradycyjne tropy związane z czarami, takie jak magiczne zaklęcia, ofiary z niemowląt i kult złowrogiego bóstwa. Jednak członkowie kultu wydają się być zwykłymi ludźmi, którzy wtapiają się w społeczeństwo i mieszkają w tym samym kompleksie mieszkalnym co Rosemary i Guy. To sprawia, że horror jest jeszcze bardziej namacalny.
Klasyk gatunku horroru, „Rosemary’s Baby”, od czasu premiery zyskał uznanie krytyków. Jej sukces pomógł Polańskiemu stać się wielkim filmowcem.
Valkoinen Peura (1952)
„Valkoinen Peura”, znany również jako „Biały renifer”, to fiński horror, który został wydany w 1952 roku. Reżyserem filmu jest Erik Blomberg. W główną rolę wcieliła się sama Mirjami Kuosmanen, która zdobyła uznanie krytyków za swoją kreację. Film został wyprodukowany i wydany w Finlandii, ale zyskał uznanie na arenie międzynarodowej, zdobywając Złoty Glob dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego w 1957 roku.
„Valkoinen Peura” to wyjątkowy horror, który ukazuje piękno krajobrazu Laponii, jednocześnie opowiadając ciekawą historię o czarach. Film śledzi losy młodej kobiety, Pirity (Mirjami Kuosmanen), która zostaje opętana przez złego ducha i co noc przemienia się w białego renifera.
„Valkoinen Peura” to przełomowy film, który utorował drogę gatunkowi horroru w Finlandii. Był to jeden z pierwszych fińskich filmów, który zawierał elementy fantasy. Zainspirował wielu innych filmowców do zgłębienia bogatego folkloru i mitologii tego kraju.
Film wyróżnia się również wykorzystaniem nieprofesjonalnych aktorów, a większość obsady to mieszkańcy Laponii. Daje to filmowi poczucie autentyczności i pomaga stworzyć realistyczny portret Lapończyków i ich kultury.
Häxan (1922)
„Häxan” to szwedzko-duński niemy horror, który wyróżnia się wyjątkowym połączeniem narracji w stylu dokumentalnym i fikcyjnych przedstawień historycznych wydarzeń związanych z czarami. Napisany i wyreżyserowany przez Benjamina Christensena, który również grał rolę Szatana, film zyskał uznanie krytyków w Szwecji i Danii, ale spotkał się z cenzurą w innych krajach ze względu na dosadną treść i przedstawienie czarów.
Film bada historię czarów, prześladowania osób oskarżonych o bycie czarownicami oraz psychologię masowej histerii. Składa się z rozdziałów, które badają różne aspekty czarów na przestrzeni dziejów, od średniowiecza po czasy współczesne. Jego niesamowita i zapadająca w pamięć atmosfera, stworzona dzięki skomplikowanym scenografiom, wyszukanym kostiumom i zaawansowanym efektom specjalnym, wyprzedzała swoje czasy i nadal urzeka widzów.
„Häxan” zajmuje szczególne miejsce wśród horrorów o czarownicach, co odróżnia go od innych. To, co naprawdę czyni „Häxan” wyjątkowym, to przedstawienie czarownic i czarów. Film rzuca wyzwanie tradycyjnym stereotypom, przedstawiając czarownice jako ofiary prześladowań społecznych i religijnych, a nie złe i wrogie istoty. Zagłębia się również w psychologiczne motywacje stojące za wiarą w czary, takie jak strach, ignorancja i przesądy. Dzięki swojemu wyjątkowemu podejściu „Häxan” rzuca światło na mroczny rozdział w historii ludzkości i zaprasza widzów do zakwestionowania własnych przekonań na temat czarów i ludzi, którzy zostali o nie oskarżeni.
